Cuyabena Reservaat

Zow, weer en jungle-avontuur achter de rug. Het begon met enig oponthoudt, hier het hele verhaal.....

Zondag 19 november
Na het bezoek aan het lege stadion zijn we via het park naar de bioscoop gelopen. Het park was overvol: volleybal-wedstrijdjes en voetbalwedstrijdjes. Deze keer zijn we naar een Amerikaanse film geweest, geen Spaanstalige productie op dat moment. Erna de spullen ingepakt voor het jungleavontuur in het Cuyabena-reservaat.

Maandag 20 november
De spullen die we niet nodig hadden voor de jungle op het schooltje neergelegd. Toen was het tijd voor het begin van het avontuur, dachten we. Om 9 uur stonden we op het vliegveld, samen met Susanne die we nog kennen van de spaanse les. Om 10 uur zou het vliegtuig vertrekken. Steeds werd de vertrektijd echter een kwartiertje opgeschoven. Het bleek dat het vliegveld van Lago Agrio (vanuit waar we naar het reservaat zouden gaan) gesloten was vanwege slecht weer en daardoor te weinig zicht. Wachten dus op beter weer. Rond 13 uur werd verteld dat er om half 5 een vlucht zou gaan, we konden dus nog even weg om te lunchen. Op het nationale vliegveld van Quito was namelijk alleen een barretje met tosti´s, maar daar hadden we er al genoeg van op. Ons vliegtuig stond al de hele tijd klaar met vloog nu weg met passagiers naar Guayaquil. Toen we om half 4 weer terug waren op het vliegveld had het noodweer ook Quito bereikt, dit vliegveld werd voor korte tijd gesloten. Om half 5 bleek dat de vlucht naar Lago Agrio afgelast was. We konden ons ticket omzetten naar een andere dag, maar we wilden naar de jungle en niet te veel van het programma missen. Een Tsjechische groepsreis zou naar hetzelfde reservaat gaan en was dus ook gedupeerd. Hun groepsleider huurde een bus met chauffeurs en wij mochten mee! We hebben ons ticket (gratis) omgezet naar de terugvlucht. De terugreis zouden we eigenlijk per bus doen, nu was dus het programma omgedraaid. Nog even lekker eten in het centrum van Quito en ´s avonds om 9 uur vertrokken we met de bus. We hebben wat geslapen in de bus tot we om half 5 ´s nachts aankwamen in Lago Agrio.

Dinsdag 21 november
Tot 7.15 uur gewacht op iemand die ons op zou halen in Lago Agrio. We moeten de entree van het park betalen en vertrekken met bus richting rivier Aguarico, na 1,5 uur komen we aan. We gaan per gemotoriseerde kano stroomafwaarts richting het reservaat. Omdat alle Tsjechen (19stuks) ook op de boot moesten was er geen plek meer voor de bagage, die zou 20 minuutjes in een andere kano volgen. De tocht per boot duurt zo´n 3 uur over de brede rivier. Langzaam verandert het landschap in primair bos. Onderweg komen we kleine kanootjes tegen en vrouwen en jonge meisjes die de was doen in de rivier. Rond 13 uur komen we aan in het kamp, pal aan rivier Cuyabena, een zijrivier van de Aguarico. Het is een mooie locatie met houten overkapping met soort tentjes van klamboe-stof. Ook hier kan je weer lekker in de rivier zwemmen. De lunch staat voor ons klaar en ontmoeten Olga, een Nederlands meisje dat we nog kenden van de reisgenotenbijeenkomst voor vertrek. Na de lunch gaan we in 2 groepen op pad, onze groep telt zo´n 12 personen: 4 Tsjechen, 2 Zwitsers, 2 Fransen en 4 Nederlanders.
We peddelen naar een aftakking van de rivier die langzaam een oxbowlake aan het vormen is. Er staan hier een soort van mangroven en veel waterplanten. We zien hier schildpadjes, soldierwasps (gaan marcheren als je herrie maakt, hun afschrikmechanisme), verschillende vogels (oa Hoatzin) en de plons van een Anaconda die de rivier induikt. Tegen zonsondergang varen we terug, zonder om te slaan gelukkig. Na het avondeten neemt gids Diego ons mee naar een legerbasis. Vanuit deze basis maken we een avondwandeling om de vele insecten te spotten. In het kleine uurtje zien we parende wandelende takken, padden, spinnen, van exoskelet wisselende sprinkhaan, schorpioenspin, vlinders, etc. Als we terugkomen gaan we slapen, dat zal lukken na deze lange dag!

Woensdag 22 november
We staan om 5 uur op om op tijd bij de vogeluitkijktoren te zijn. Met de grote kano gaan we stroomopwaarts. De Tsjechen hebben besloten liever een grote groep te vormen zodat ze bij elkaar zitten. Geen probleem! Nu hebben we een groepje van 8 personen, een stuk beter! Onderweg zien we schimmen van zoetwaterdolfijnen. Ze komen echter niet helemaal boven water, jammer!
Vanuit de toren van zo´n 25 meter hoog heb je een mooi zicht over het woud, alleen de hoogste bomen torenen boven ons uit. Vanuit de toren zien we apen, papegaaien, een toekan en vele andere vogels. In de verte horen we brulapen. Rond 8 uur varen we terug, we komen langs de plek waar een anaconda jaarlijks gaan vervellen. Anaconda´s vervellen elk jaar op de zelfde plek, ze zitten daar dan een maand bijna zonder te bewegen. De anaconda die er ligt is zo´n 5 meter lang, hij ligt op een boomstam boven het water. Op een paar meter afstand kunnen we rustig dit dier bekijken. Wat gaaf en wat een gigantisch beest! Hierna is het tijd voor ontbijt.
Na het ontbijt gaan we naar een dorpje waar indigenas wonen, een traditioneel volk. Op weg naar het dorp zien we de kleinste aapjes ter wereld, dwergzijdeaapjes. Deze muisaapjes hebben een lijfje ter grootte van een hand. We zien de school en het schildpadden-project. Het ging erg slecht met de rivierschildpad. Dit dorpje heeft met hulp van een paar biologen een project opgezet. De eitjes van de schildpadden worden vaak opgegeten door bijvoorbeeld hagedissen. Hierdoor worden er maar weinig schildpadden geboren. Dit dorp graaft de eitjes op en laat ze in een kunstmatig nest uitkomen, hierna worden ze in verschillende poeltjes gezet. Als ze groot zijn worden we uitgezet. Het project duurt nu zo´n 6 jaar en de schildpadden-stand groeit weer.
Uiteraard kopen we nog wat sieraden die gemaakt worden door de vrouwen van het dorp.
´s middags gaan we pirañas vissen. Klinkt spectaculair maar ze willen niet bijten. Ze knabbelen we wat aan het vlees dat we als aas gebruiken maar verder niks. Ondertussen luisteren we naar het geluid van de jungle. De gids vangt uiteindelijk een piraña en het franse meisje ook. We kunnen ze dus bekijken. Wat een tanden!
Hierna gaan we naar een zandbank in de rivier. Maikel gaat voetballen en Karlijn maakt foto´s van het uitzicht. Bij aankomst wordt Maikel nog 2 keer gebeten door een bullit/killer ant, wat een pijn! Na het eten gaan we op zoek naar kaaimannen in de rivier. Dit is niet succesvol, het schijnt moeilijk te zijn als de rivier wat hoger staat. We zien wel een klein uiltje en nog wat ogen van vogels die het licht van de zaklampen weerkaatsen.

Donderdag 23 november
We staan vandaag rond 8 uur op. Mooie tijd! Hierna ontbijten we en pakken onze tassen voor een lange tocht naar een ander kamp (stroomopwaarts). Eerst met de kano de rivier op, daarna de laarsjes aan en wandelend door het woud. Hier zien we een aantal padden/kikkertjes die eruit zien als een boomblad. Erg mooie camouflage. Verder zien we niet veel behalve mooie planten en bomen. Bij het kamp aangekomen rusten en eten we wat, waarna we per kleine kano het hele stuk terug peddelen (wel met de stroming mee hoor). Dit is perfect om vele dieren te zien omdat je geen motor gebruikt en dus weinig geluid maakt. Nou ja, 4 Hollanders bij elkaar in de kano produceren soms genoeg lawaai. Onderweg zien we 3 soorten apen in de bomen langs het water (White fronted capucin, Black tamarin & Monk saki monkey - -> googlen maarrrr), 2 soorten toekans enz. Je zit echt midden in de schitterende natuur en ook vissen we tussendoor nog even op pirañas (niks gevangen deze keer). Rond 18 uur zijn we weer terug bij het kamp waar we nog heel even zwemmen in de rivier en daarna is het alweer donker. Avondeten en daarna had de crew een verrassing voor ons. Taart! Na het genieten van de taart drinken we nog wat waarna we gaan slapen. Morgen gaan we alweer naar Quito.

Vrijdag 24 november
We staan om 6.30 uur op om onze tassen te pakken en te ontbijten. Rond een uurtje of 8 vertrekken we per gemotoriseerde kano stroomopwaartst richting het westen. Deze keer duurt de trip meer dan 5 uur omdat er een minder krachtige motor in deze boot ligt en natuurlijk ook omdat we stroomopwaarts varen. Wat een trip. We worden helemaal nat en duiken diep weg onder onze poncho´s. Als we dan uiteindelijk op het punt komen waar de bus op ons wacht lunchen we nog even snel. De gids en de crew is trouwens helemaal met ons mee gevaren n de afwachting of ze naar huis kunnen of dat er weer een nieuwe groep toeristen staat te wachen. Wat een onzekerheid.
De bus brengt ons naar het vliegveld (of iets wat daar op lijkt) van Lago Agrio. Om half 6 vliegen we in een mooi vliegtuig naar Quito. Omdat Quito 3000 meter hoger ligt stijgen we vrijwel alleen maar. Een half uurtje later staan we alweer op het vliegveld van Quito. Lekker makkelijk en helemaal niet duur. We nemen een taxi naar ons gereserveerde hostal en nemen afscheid van Susanne en Olga. Hierna eten we nog wat en gaan lekker vroeg naar bed. Stappen zit er toch niet echt in, omdat dit weekend de verkiezingen weer losbarsten. Veiligheid boven alles, dus geen alcohol en sommige kroegen zijn gewoon gesloten.


P.S. We wilden de foto´s bij het verhaal plaatsen maar de accu van de mediadrive, die we gebruiken om alle foto´s op te slaan, was leeg. De oplader ligt op het schooltje. Hierdoor proberen we maandag foto´s te plaatsen.